Historia
Poznańskie schronisko było pierwszym zbudowanym od podstaw schroniskiem dla zwierząt w Polsce.
Elżbieta hrabina Krasińska była postacią nietuzinkową. Śpiewaczka operowa, która m.in. występowała w „Salome”, dyrygowanej przez jej autora, Richarda Straussa. Poliglotka znająca osiem języków. I co najważniejsze – wielka miłośniczka zwierząt. Po odwilży 1956 r. reaktywowała w Poznaniu oddział Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Dzięki jej zaangażowaniu, urokowi i długich rozmowach z lokalnymi dygnitarzami przy kieliszku dobrego koniaku udało się doprowadzić do stworzenia w Poznaniu schroniska dla zwierząt.
Poznań potrzebował schroniska. W mieście działał hycel, który wyłapane psy przetrzymywał w małej ruderze przy Drodze Dębińskiej. Jak wspominała po latach Alina Kasprowicz, która wraz z Elżbietą Krasińską działała w TOZ – nikt mu nie ufał. List z prośbą o poparcie idei zniesienia urzędu hycla Elżbieta Krasińska wysłała nawet do swojej imienniczki – brytyjskiej królowej Elżbiety II. Gdy w 1958 r. urząd ten został zniesiony, miejsce, w którym urzędował hycel oddano TOZ-owi.
Była to straszna rudera: kuchnia, biuro i pomieszczenie z metalowymi klatkami. Dziurawe ściany, zimno, a kiedy w 1963 r. przyszła zima stulecia, w schronisku nie dało się wytrzymać. Wodę przynoszono z sąsiedniej wylęgarni drobiu, zaś odpady z rzeźni, którymi karmiono psy, dowożono tramwajem. Metalowe klatki działacze TOZ-u wymienili na budy, dziury zatkali szmatami i rozpoczęli starania o budowę nowego miejsca dla psów. Władze miasta zaproponowały kilka lokalizacji. Wybrano hektarową działkę przy ówczesnej ulicy Świerczewskiego (dziś Bukowskiej). Warunek był jeden: z uwagi na sąsiedztwo lotniska schronisko nie może przyjmować ptaków.
Rozpoczęta w 1963 r. budowa schroniska przebiegała z problemami. Brakowało pieniędzy na postawienie boksów, a z placu budowy ktoś skradł materiały potrzebne do wykonania płotu. Na szczęście pomogli żołnierze ze stacjonującej po sąsiedzku Jednostki Wojskowej nr 2266. Nowe schronisko składało się z budynku administracyjno-gospodarczego, separatki dla chorych zwierząt, ambulatorium i oczywiście boksów dla psów. Otwarto je 1 czerwca 1964 roku, a nawet potajemnie poświęcono. Jego kierowniczką została Alina Kasprowicz.
Jeśli ktoś myśli, że trafiały tu tylko psy i koty, grubo się myli. W schronisku mieszkała między innymi klacz uratowana w drodze na rzeź, lisica, owca, koza. Schroniskowe suki wykarmiły osierocone pumy, pantery i tygrysy. Jeden z psów zagrał w filmie pt. „Karino”. Inny – Ciapek – pełnił przez lata funkcję „dyrektora” schroniska, wychodząc z niego tylko na nocne czuwanie pod domami okolicznych suczek.
Zgodnie z panującymi wtedy przepisami, zwierzę, które trafiło do schroniska, po dwóch tygodniach można było uśpić. W Poznaniu tak nie robiono. Schronisko zatem ciągle borykało się z problemami finansowymi. Na utrzymanie placówki szło 5% kwoty podatku od właścicieli psów. Pomagały rzeźnie, stołówki, zakłady produkcyjne. W latach 70-ych zmieniły się zasady finansowania schroniska, wzrósł jego budżet i można było wyremontować budynki i boksy, a także dobudować nowe skrzydło z gabinetem chirurgicznym, kuchnią i małym szpitalem dla zwierząt po wypadkach.
Pod koniec tej dekady nadeszły jednak złe czasy. Schronisko niszczało, zwierzęta były usypiane, a ich zwłok nie wywożono do utylizacji. Na plagę szczurów i myszy skarżyli się mieszkańcy okolicznych domów. W 1992 r. schronisko przejęło od TOZ-u Miasto Poznań (początkowo Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Miasta, później zakład budżetowy Usługi Komunalne). Schronisko zaczęło się zmieniać. Zwalczono plagę myszy i szczurów, których było tyle, że wzbudzały strach pracowników, zwłaszcza z nocnej zmiany. Wyremontowano budynki, położono bruk, urządzono zieleń. Zbudowano nowe kojce dla psów, urządzono kociarnię i psią kwarantannę. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych weterynarze ze schroniska rozpoczęli sterylizowanie kotek i suk metodą małego cięcia. Sprawdza się ona zwłaszcza w przypadku wolno żyjących zwierząt, które od razu po zabiegu mogą być wypuszczone na wolność. Kolejne lata to kolejne zmiany. M.in. zadaszono boksy i stworzono wybieg dla psów, otwarto szpitalik i kwarantannę dla kotów, a także zakupiono specjalistyczne samochody do przewożenia zwierząt. Rozpoczęto również sterylizację wolno żyjących kotów i akcję czipowania poznańskich psów.
Obecnie w schronisku przebywa ok. 120 psów i ok. 170 kotów. Niemal codziennie przyjeżdżają nowe – zagubione, błąkające się, po wypadkach. Z drugiej strony – codziennie jakiś kot lub pies trafia do nowego domu.
Schronisko dziś
Psy, koty, czasem króliki, chomiki czy szczury – zagubione, porzucone czy odebrane interwencyjnie właścielom – znajdują u nas swój tymczasowy dom. I czekają na nowy, lepszy. Zapewniamy im opiekę i pomoc weterynaryjną.
Co roku do schroniska trafia ok. półtora tysiąca zwierząt. Więcej jest kotów niż psów. Sporo z nich (np. połowa psów) jest odbierana przez swoich właścicieli. Reszta, po okresie kwarantanny, czeka na dom. Co roku mamy 700-800 adopcji.
Wszystkie zwierzęta w schronisku są zaszczepione (psy także na wściekliznę), odrobaczone i zaczipowane, a także wysterylizowane i wykastrowane. Jeśli ktoś adoptuje kociego czy psiego malucha, jeszcze przed kastracją czy sterylizacją, po jakimś czasie może przyjechać na bezpłatny zabieg.
Po przybyciu do schroniska każde zwierzę trafia na dwutygodniową kwarantannę – w tym czasie może je odebrać tylko właściciel. Jeśli pies czy kot ma czipa, pracownicy schroniska kontaktują się z jego właścicielem; jeśli nie jest zaczipowane – pozostaje im czekać, aż ten sam się po nie zgłosi. Nowe zwierzę jest od razu szczepione, odrobaczane i odpchlane, a po kilku dniach również czipowane. Jeśli przez dwa tygodnie się nikt po nie nie zgłosi, przechodzi na własność schroniska i jest przygotowywane do adopcji, tzn. sterylizowane lub kastrowane. Gdy dojdzie do siebie po zabiegu, może szukać nowego domu.
W schronisku pracuje 25 osób – 13 opiekunów i opiekunek psów i kotów, szóstka lekarzy i techników weterynarii, cztery osoby w biurze, kierownik i pracownik gospodarczy. Pracujemy w systemie zmianowym, opiekunowie psów przez całą dobę.
Przeprowadzka
Dlaczego marzy nam się przeprowadzka? Przy Bukowskiej jest za mało miejsca i nie można rozbudować schroniska, które jest przestarzałe i nie pozwala na zapewnienie wszystkich obecnie wymaganych standardów leczenia i utrzymywania zwierząt. W dodatku uchwalony w 2011 miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje w tym miejscu schroniska.
Teren, na którym planujemy budowę schroniska, jest osiem razy większy od obecnego. Będzie więc miejsce na wszystko, co nowoczesnej instytucji tego typu jest potrzebne: ogrzewane wewnętrzne boksy z wybiegami, wszechstronną kociarnię z wydzielonymi pomieszczeniami dla poszczególnych zwierząt, szpital dla psów i kotów, zakład weterynaryjny, budynek administracyjny z salą edukacyjną. Wygodne miejsce znajdzie tu nawet 300 psów i tyle samo kotów. Nowe budynki mają spełniać najwyższe europejskie standardy.
W sąsiedztwie nowego schroniska planujemy urządzenie ogólnodostępnych wybiegów dla psów, toru przeszkód i hali szkoleniowej, z których będą mogli korzystać mieszkańcy Poznania. Katalog tych usług jest w zasadzie otwarty i zależeć będzie od zainteresowania prywatnych inwestorów: może to być dodatkowo ogólnodostępny zakład weterynaryjny, salon urody dla zwierząt czy sala treningowa.
Chcemy, aby nowe schronisko dla zwierząt było miejscem przyjaznym i atrakcyjnym nie tylko dla osób zainteresowanych adopcjami schroniskowych podopiecznych, ale dla wszystkich właścicieli czworonogów, którzy chcą z nimi spędzić miło czas lub skorzystać z profesjonalnych usług.
Ludzie
Agata Szarata
Kierowniczka
Schronisko poznała „od kuchni”, ponieważ zanim zaczęła nim zarządzać, była opiekunką psów. Absolwentka Animal Management na uniwersytecie w Wolverhampton w Anglii, pracowała w Birmingham Wildlife Conservation Centre. Ma psa.
Marta Matuszewska
Edukacja, obsługa klienta
Jej ulubioną rasą psów są bulteriery. Prowadzi domową hodowlę i wolny czas spędza głównie na wystawach. Potrafi sprawić, że każdy w bulterierze zobaczy ukryte piękno. Oprócz czterech bulli ma w domu dwa ślimaki afrykańskie.
Natalia Konopka-Jakubczyk
Obsługa klienta
W schronisku znalazła się… dzięki swojemu psu. Wywrócił jej życie do góry nogami i sprawił, że zaczęła kształcić się i marzyć o pracy ze zwierzętami. Porzuciła więc wojsko i trafiła do nas. W wolnych chwilach, których nie spędza z psem, lubi czytać.
Olga Gajowy
Lekarz weterynarii
Jeździ na deskorolce i uwielbia samochody. Nie została jednak mechanikiem, a weterynarzem – studia ukończyła na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Gdy zaczęła pracę w schronisku, od razu zakochała się w jednym psie, więc teraz ma w domu dwa psy i kota.
Hanna Turlewicz-Podbielska
Lekarka weterynarii
Fanka futbolu stołowego i… świetna zawodniczka, więc lepiej być z nią w jednej drużynie. Weterynarzem chciała być od zawsze, teraz – oprócz pracy w schronisku – pisze też doktorat z chorób zakaźnych zwierząt. Ma dwa koty i wiewiórkę.
Aleksandra Czumakow
Lekarka weterynarii
Jako dziecko mówiła, że zostanie weterynarzem, żeby ratować dzikie zwierzęta w Australii. Interesuje się chirurgią i anestezjologią. W wolne, deszczowe wieczory zajmuje się scrapbookingiem.
Magdalena Sieracka
Techniczka weterynarii
Gdy nie pracuje w schronisku, spędza czas w kajaku, płynąc rwącymi górskimi rzekami. Jest nawet akademicką wicemistrzynią Polski w kajakarstwie górskim. Kocha też gotować i prowadzi kulinarnego bloga. Ma dwa koty, w tym jednego z tego schroniska.
Karolina Wołkowicz
Techniczka weterynarii
Miłośniczka rękodzieła i najbardziej uzdolniona plastycznie osoba w schronisku. Interesuje się behawioryzmem zwierząt i psychologią. Wolny czas najczęściej spędza ze znajomymi albo w kinie – zwłaszcza na filmach animowanych.
Małgorzata Szczublińska
Techniczka weterynarii
Miłośniczka zwierząt i tatuaży. W Schronisku pracuje od 2019 roku. W godzinach wolnych od pracy przerzuca ciężary na siłowni, jeździ na deskorolce i piecze obłędną, wegańską babkę cytrynową. Udziela się także jako aktywistka zwierzęca.
Barbara Kłusek
Opiekunka kotów
Mówi o sobie: pozytywnie zakręcona na punkcie kociego futra! Swoją pasję spełnia w pracy oraz poza nią, niestrudzenie pogłębiając wiedzę o kocim behawioryzmie. Od 9 lat nie opuściła żadnego Woodstock’u. W domu słuchają z nią Metalliki: 3 koty i pies (wszyscy ze schroniska).
Paulina Kolago
Opiekunka kotów
W schronisku zajmuje się kotami, ale ze schroniska adoptowała psa. Zootechniczka z wykształcenia. Lubi gotować i biegać – przebiegła swój pierwszy półmaraton. Jak mówi o sobie, jest psychofanką Stephena Kinga.
Małgorzata Ziętkowska
Opiekunka kotów
Mistrzyni czarnego humoru. Właścicielka dwóch kotów. W wolnych chwilach lubi uciekać od ludzi – albo na długi spacer, najlepiej z lornetką, by obserwować dzikie ptaki – albo w Bieszczady. Oprócz kontaktu z naturą, lubi też kontakt z literaturą.
Anna Połomska
Opiekunka kotów
Jej życie kręci się wokół kotów – opiekuje się nimi w pracy, a po pracy łapie wolno żyjące na sterylizacje i szuka dla nich domów. Gdy się nie zajmuje kotami, uczy angielskiego. Nie lubi mieć wolnego czasu.
Aleksandra Jankowiak
Opiekunka kotów
Klasyka kina, Bob Dylan, książki, psychologia jungowska i biologia – to koniki Oli. Kulturalne ciągotki zdradzają imiona jej współdomowników. Koty: Myszkin, Filemon i Milou oraz suczka Gaja. Praca z kotami daje jej dużo frajdy. Lubi obserwować rosnące zaufanie do człowieka!
Monika Grześkowiak
Opiekunka psów
Matka szóstki „dzieci”: trzech psów i trzech kotów. Bardzo lubi długie spacery z psami, cały czas też poszerza swoją wiedzę na ich temat. Kiedyś uciekła na pół roku w Bieszczady. Uwielbia piec i swoje wypieki czasem przywozi do pracy.
Michał Jenczmionka
Opiekun psów
Do pracy najczęściej przyjeżdża na motorze i interesuje się wszystkim, co wiąże się z enduro i crossem. Oprócz schroniska pracuje też w pogotowiu jako kierowca karetki. Nie ma psa, ale marzy o rudym cocker spanielu.
Ewa Markowska
Opiekunka psów
Na pytanie, jakie zwierzęta lubi najbardziej, może długo odpowiadać. Bo i psy – jest u nas ich opiekunką; i konie – jest instruktorką jazdy konnej i sędzią w dyscyplinie skoki; i papugi – z nimi też pracuje. Nic dziwnego, że skończyła zootechnikę. Co oprócz zwierząt? Pole dance.
Paulina Kaczmarek
Opiekunka psów
Pierwsza kobieta-opiekunka psów w naszym schronisku. Kocha wszystkie psy, a zwłaszcza te najbrzydsze. Skończyła kulturoznawstwo i psychologię zwierząt. W domu wychowuje dwa psy z naszego schroniska: Lolę i Horusa.
Sebastian Roszak
Opiekun psów
Jego pasją są psy i wszystko, co się z nimi wiąże. Ma psa Disco, adoptowanego z naszego schroniska. Zanim zaczął swoją przygodę ze schroniskiem, pracował jako barman. Lubi dobre kino, książki i piłkę nożną.
Dariusz Piestrzyński
Opiekun psów
Jest jednym z najdłuższych stażem opiekunów psów – pracuje w schronisku ponad 20 lat. W domu ma jednego psa, adoptowanego z naszego schroniska. Uwielbia motory, ale w wolnych chwilach chętnie wskakuje na rower. Lubi piłkę nożną i kibicuje Lechowi.
Dariusz Mielcarek
Opiekun psów
Jego pasją są zwierzęta – w pracy zajmuje się psami, w domu – kotem, psem, żółwiem i krewetkami. Stres dnia codziennego najchętniej odreagowuje na rybach. Emocji dostarcza mu piłka nożna – nie opuści żadnego meczu.
Szymon Ciurzyński
Opiekun psów
Psiarz do szpiku kości. Mieszka z dwoma rudymi, psimi wariatami, z którymi podróżuje po całej Polsce. Od kilku lat organizuje także grupowe spacery dla psów i ich opiekunów. Wielbiciel historii i turystyki. Amatorsko trenuje canicross i bikejoring. Jednym słowem: zajawkowicz.
Weronika Belowska
Opiekunka psów
Z wykształcenia architektka wnętrz. Wszystkie zwierzęta obdarza miłością i czułością. Mieszkała w jaskini na wyspach Kanaryjskich, na których także pracowała w schronisku. W wolnych chwilach podróżuje, tańczy z hulahop i robi biżuterię z recyclingu.
Zuzanna Neczyńska-Kaczmarek
Opiekunka psów
Tłumaczka, która uciekła z korporacji, żeby oddać się swojej życiowej pasji – zrozumieniu psów. Jest właścicielką dwóch chartów po przejściach. Miłośniczka rzeczy z duszą i miejsc z historią, we wszystkim widzi potencjał, a dla relaksu słucha winyli na starym sprzęcie.
Barbara Sasal
Obsługa klienta
Ukończyła studia prawnicze w Krakowie, ale miłość do zwierząt przekornie popchnęła ją w kierunku zawodu groomera. Uwielbia wycieczki górskie ze swoim psem Figą. Powtarza z błyskiem w oku, że nie ma nic piękniejszego niż Tatry wczesnym rankiem.
Maria Michalik
Promocja, obsługa klienta
Rozkochana w psich seniorach. Zna blaski i cienie geriatrycznej codzienności. Humanistka i zoopsycholożka. Szuka porozumienia między ludźmi a psami, stale ucząc się psiej komunikacji. Weganka. Dużo czyta i tańczy. W jej domu króluje schroniskowy emeryt.
Regulamin
Regulamin Schroniska dla Zwierząt w Poznaniu
§1 ZADANIA REALIZOWANE PRZEZ SCHRONISKO
- Przedmiotem działalności Schroniska dla zwierząt w Poznaniu, zwanego dalej Schroniskiem, jest realizacja podstawowych zadań statutowych Usług Komunalnych, tj. w szczególności:
1) realizacja corocznie przyjmowanego przez Radę Miasta Poznania Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Poznaniu;
2) wyłapywanie bezdomnych zwierząt domowych;
3) przyjmowanie do schroniska bezdomnych zwierząt domowych;
4) prowadzenie kwarantanny dla zwierząt przybyłych do Schroniska;
5) leczenie i pielęgnacja zwierząt przebywających w Schronisku;
6) odpłatne wydawanie bezdomnych zwierząt, zgodnie z cennikiem określonym w zarządzeniu Prezydenta Miasta Poznania;
7) wykonywanie specjalistycznych działań w zakresie: ochrony zwierząt, zapobiegania zagrożeniom ze strony zwierząt, zmniejszenia populacji bezdomnych zwierząt, w tym wykonywania zabiegów kastracji zwierząt i usypiania ślepych miotów;
8) elektroniczne znakowanie i rejestrowanie zwierząt;
9) wykonywanie usług transportu zwierząt;
10) wykonywanie usług wyłapywania zwierząt;
11) przyjmowanie zwłok zwierzęcych i ich części. - Do Schroniska przyjmowane są tylko bezdomne zwierzęta domowe zgodnie z definicjami zawartymi w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 122 ze zm.).
- Schronisko działa zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt (Dz. U. Nr 158, poz. 1657).
- Wszyscy pracownicy Schroniska dbają o zachowanie zasady humanitarnego traktowania zwierząt, również przez innych pracowników i klientów Schroniska.
§2 ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA
- W celu zapewnienia bezpieczeństwa osób odwiedzających Schronisko oraz zwierząt, klienci Schroniska mają obowiązek przestrzegać następujących zasad:
1) zakazu drażnienia zwierząt;
2) zakazu dokarmiania zwierząt;
3) zakazu zbliżania się do boksów na odległość umożliwiającą bezpośredni kontakt ze zwierzętami. - Osoby niepełnoletnie na terenie Schroniska mogą przebywać tylko pod opieką osób dorosłych.
- Na terenie schroniska nie mogą przebywać osoby pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających.
- Naruszenie zasad wymienionych w ust. 1 – 3 skutkuje pełną odpowiedzialnością cywilną osób dopuszczających się naruszenia z tytułu zdarzeń tym spowodowanych.
- Obsługa Schroniska zapewnia odpowiednie zabezpieczenie pomieszczeń, w których przebywają zwierzęta, przed ich wydostaniem się na zewnątrz tych pomieszczeń.
- Nadzór nad przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa sprawuje kierownik Schroniska.
§ 3 PRZYJMOWANIE ZWIERZĄT
- Do Schroniska przyjmowane są wszystkie bezdomne zwierzęta z terenu wyznaczonego administracyjnymi granicami miasta Poznania, zarówno wyłapane przez pracowników Schroniska, jak i przywożone przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej Miasta Poznania i osoby trzecie.
- Zwierzęta są przyjmowane do Schroniska tylko przez jego pracowników.
- Wszystkie zwierzęta trafiające do Schroniska są bezzwłocznie elektronicznie znakowane i rejestrowane w bazie danych, w której zawarte są dane dotyczące zwierzęcia, w szczególności:
1) opis zwierzęcia, w tym jego gatunek, wiek, płeć, maść i oznakowanie;
2) data przyjęcia do Schroniska oraz imię, nazwisko i adres osoby przekazującej zwierzę do Schroniska;
3) dane dotyczące przeprowadzonych szczepień i zabiegów weterynaryjnych;
4) data opuszczenia Schroniska oraz imię, nazwisko i adres osoby, której przekazano zwierzę;
5) w przypadku zgonu zwierzęcia w Schronisku – data śmierci z podaniem jej przyczyny. - Po przybyciu do Schroniska każde zwierzę jest bezzwłocznie poddawane zabiegom profilaktycznym tj. odpchleniu, odrobaczeniu i szczepieniom. Każdy pies zostaje zaszczepiony przeciwko wściekliźnie oraz innym chorobom zakaźnym psów, każdy kot zostaje zaszczepiony przeciwko chorobom zakaźnym kotów.
- Po przyjęciu do Schroniska każde zwierzę trafia na 14-dniową kwarantannę.
§4 ZABIEGI PIELĘGNACYJNE
- Zgodnie z przywołaną zasadą humanitarnego traktowania zwierzęta mają zapewnione odpowiednie warunki bytowe, są codziennie karmione, mają nieprzerwany dostęp do wody, boksy i inne pomieszczenia dla zwierząt są codzienne sprzątane, zwierzęta mają zapewnioną odpowiednią przestrzeń życiową oraz opiekę weterynaryjną.
- Zgodnie z powyższą zasadą, schronisko zapewnia także zwierzętom zabiegi pielęgnacyjne sierści i skóry, w razie pojawienia się takiej potrzeby. W uzasadnionych przypadkach, zabiegi te przeprowadza się również przed ukończeniem 14-dniowej kwarantanny, jeżeli stan sierści i skóry zwierzęcia wpływa na jego dobrostan.
§5 WYDAWANIE ZWIERZĄT
- Zwierzęta do adopcji wydaje się ze Schroniska osobom innym niż zdeklarowany właściciel po upływie 14-dniowej kwarantanny.
- Zwierzęta do adopcji wydaje się po wypełnieniu ankiety przedadopcyjnej, odbyciu rozmowy z uprawnionym pracownikiem Schroniska, podpisaniu umowy adopcyjnej, której wzór stanowi załącznik nr 1 do niniejszego Regulaminu oraz uiszczeniu opłaty zgodnej z aktualnym zarządzeniem Prezydenta Miasta Poznania w sprawie ustalenia cen i opłat za usługi świadczone przez Usługi Komunalne. Zwierzęta wydaje się wraz z aktualną książeczką zdrowia.
- Nie wydaje się zwierząt:
1) osobom, które nie ukończyły 18. roku życia;
2) osobom pod wpływem alkoholu lub środków odurzających. - Nie wydaje się zwierząt, które nie zostały poddane zabiegowi kastracji, z wyjątkiem szczeniąt lub kociąt, których wiek nie pozwala na przeprowadzenie takiego zabiegu – w takich przypadkach osoba podpisująca umowę adopcyjną zobowiązuje się przeprowadzić zabieg w Schronisku lub na własny koszt w określonym przez Schronisko terminie.
- Nie wydaje się zwierząt chorych, szczennych suk lub kotnych kotek oraz szczeniąt lub kociąt przed ukończeniem 7. tygodnia życia, z wyjątkiem przypadków zgłoszenia się ich dotychczasowego właściciela.
- Dopuszcza się wydawanie zwierząt ze zdiagnozowaną chorobą przewlekłą, po konsultacji z lekarzem weterynarii i po podpisaniu przez osobę adoptującą formularza oświadczenia stanowiącego załącznik do umowy adopcyjnej – załącznik nr 2 do niniejszego Regulaminu.
- Dopuszcza się wydawanie zwierząt do współpracujących ze Schroniskiem domów tymczasowych – ich funkcjonowanie określa osobny Regulamin.
- Na podstawie zapisów umów adopcyjnych uprawnieni pracownicy Schroniska mogą przeprowadzać kontrole przed- i poadopcyjne.
§6 WOLONTARIAT
- Zasady współpracy z wolontariatem w Schronisku określa oddzielne zarządzenie dyrektora Usług Komunalnych.
- W schronisku mogą pracować tylko wolontariusze, którzy mają ważne porozumienie, zgodne z przywołanym w ust.1 zarządzeniem dyrektora Usług Komunalnych.
Współpracują z nami
