Edukacja

Wycieczki w schronisku

Na wizyty w schronisku można umawiać się mailowo (edukacja@schronisko.com) lub telefonicznie (61 868 10 86). Ze względu na komfort i bezpieczeństwo odwiedzających grupy nie powinny być duże – najlepiej, gdy liczą kilkanaście osób. Przed przyjściem do schroniska prosimy się zastanowić, czy w grupie nie ma dzieci szczególnie wrażliwych oraz bojących się zwierząt i hałasu. Przyprowadzanie ich do schroniska nie jest najlepszym pomysłem. Sugerujemy, by na wizyty przyprowadzać dzieci co najmniej siedmioletnie. Za bezpieczeństwo dzieci na terenie schroniska zawsze odpowiada opiekun grupy. Pamiętajcie, że schronisko dla zwierząt nie jest ogrodem zoologicznym ani sklepem. Przed wizytą warto przeprowadzić z dziećmi choć krótką rozmowę na temat problemu bezdomności zwierząt. Odwiedziny schroniska trwają około pół godziny. Pracownicy opowiadają, jak ono działa i w jaki sposób trafiają tu zwierzęta. Pokazują psy i koty, i odpowiadają na wszystkie pytania. Grupy składające się z młodszych dzieci zapraszamy później do salki edukacyjnej na rysowanie, kolorowanie czy robienie zabawek dla zwierzaków. Z uwagi na sytuację pandemiczną, ww. informacje mogą ulec zmianie, stąd prosimy każdorazowo kontaktować się z nami telefonicznie lub mailowo.

Program edukacjyny

Jak pomóc bezdomnym zwierzętom? W jaki sposób się zajmujemy nimi w schronisku? Jak być odpowiedzialnym właścicielem psa, kota, chomika? Jak zachowywać się w kontakcie ze zwierzęciem? O tym wszystkim opowiadamy podczas spotkań w przedszkolach, a oprócz opowiadania też śpiewamy, tańczymy, kolorujemy i układamy wierszyki. Przyjeżdżamy z pluszowym Kotkiem Szprotkiem i Pieskiem Ciapkiem.

Oczywiście, jeździmy także do szkół, tyle że tam już nie śpiewamy, nie tańczymy, nie kolorujemy i nie układamy wierszyków.

Tematyka spotkań jest uzależniona od zapotrzebowania i zainteresowania przedszkolaków i uczniów. Na spotkania prosimy się umawiać mailowo – edukacja@schronisko.com.

Mam kota – i co dalej?

Pozwól kotu obejść mieszkanie, obwąchać wszystkie meble, daj mu czas na zapoznanie się z nowym miejscem. Choć to może być dla Ciebie i innych domowników trudne – zostaw kota w spokoju. Nie bierz na ręce, nie przytulaj. Kot jest mocno zestresowany przeprowadzką.

Pokaż mu, gdzie jest kuweta i gdzie stoją miski. Nie zdziw się, jeśli od razu się gdzieś schowa – wyjdzie w nocy, gdy wszyscy pójdą spać i w domu zapanuje spokój, i będzie zwiedzał.

Zostaw mu wtedy w widocznym miejscu karmę i wodę. Spotkania zapoznawcze kota z rodziną i znajomymi odłóż na później – do czasu, aż kot poczuje się u Ciebie jak u siebie.

Kuweta powinna stać w spokojnym miejscu, tak aby kot nie stresował się, załatwiając swoje potrzeby. Nie stawiaj jej koło misek z jedzeniem – kto chciałby jeść w toalecie?

Kot sam sobie wybierze miejsce do spania, ale mimo to powinien mieć swój kąt w domu, posłanko, kryjówkę.

Kota trudno się wychowuje, ale warto spróbować. Jeszcze przed adopcją zastanów się, co mu będzie wolno robić, a co będzie zabronione.

Pamiętaj, że kot jest łowcą. Musi polować, choćby na zabawki. Dlatego ucieszą go myszki, piłki czy wędki, a także… karton. Baw się z kotem codziennie – to mogą być krótkie seanse, ale częste. Nie pozwól kotu polować na ręce. Pamiętaj, że znudzony kot to zestresowany kot.

Koty lubią drapać. Aby oszczędzić meble, spraw mu drapak. Na rynku są dostępne różne rodzaje drapaków- m.in. sizalowe, kartonowe. Zaproponuj kotu różne opcje.

Zabezpiecz okna i balkon specjalną siatką, żeby kot nie wypadł. Nie nadają się do tego zwykłe moskitiery przeciwko owadom – kot bez problemu może je rozerwać. Uchylone okna też są zagrożeniem dla kota – może się w nich zaklinować i udusić – warto więc zabezpieczyć je specjalną kratką.

Zadbaj o odpowiednią dietę swojego kota. Pamiętaj, że pieniądze wydane na karmę to pieniądze zaoszczędzone na leczeniu. Pamiętaj, by kot miał zawsze dostęp do czystej wody. Nigdy nie dawaj mu mleka, ponieważ koty go nie trawią i mogą po nim mieć biegunkę.

Koty mają naturalną potrzebę poruszania się w trzech wymiarach – zawsze będą starały się wskoczyć wysoko. Chcąc stworzyć w domu koci raj, warto zainstalować kotu wysokie półki, z których będzie mógł obserwować mieszkanie.

Jeśli kot będzie sprawiał problemy, skontaktuj się z nami – spróbujemy pomóc – albo z behawiorystą.

Mam psa – i co dalej?

Zanim wsiądziesz z psem do samochodu czy autobusu, idź z nim na spacer – to na spacerze powstaje najsilniejsza więź łącząca Cię z psem. Umożliwi to też psu załatwienie się, dzięki czemu nie nabrudzi w środkach transportu.

Zanim wprowadzisz psa do domu, przespaceruj się po okolicy, niech obwącha teren. To pomoże mu poznać nowe środowisko i fizycznie poczuć, że podróżował.

Wprowadź psa do domu na smyczy. Pokaż mu, gdzie jest jego legowisko i gdzie stoją miski.

Pies jest tak samo jak Ty przejęty zmianą w życiu. Zarezerwuj trochę czasu dla niego. Pozwól, by oswoił się z nowym otoczeniem. Nie dotykaj, nie przytulaj na siłę. Spotkania zapoznawcze zwierzęcia z rodziną i znajomymi zaplanuj na później. Pierwsze dni po adopcji to czas dla Was, na wzajemne poznawanie się.

Jeszcze przed adopcją ustal, co psu będzie wolno, a czego nie będzie mógł robić, i od pierwszego dnia przestrzegaj tych zasad. Nie daj się nabrać na piękne oczy ani nie próbuj wynagrodzić psu czasu spędzonego w schronisku rozpieszczaniem. Jeśli ustalisz, że np. pies nie będzie siedział na kanapie, nie rób wyjątku od tej zasady już pierwszego dnia, bo pies uzna, że skoro raz mu pozwolono, to później też będzie mógł na nią wskoczyć.

Jeśli Twój pies złamie którąś z zasad – reaguj, komunikuj psu, że jego zachowanie nie jest akceptowane przez Ciebie. Znajdź swój sposób korygowania – słowo, dźwięk, ton głosu.

Przyzwyczajaj psa do zostawania samemu w domu. Zostawiaj go na 5, 10 minut, za każdym razem wydłużając ten czas. Wychodząc, nie żegnaj się z nim specjalnie, witając – nie pozwól, by się bardzo ekscytował Twoim powrotem. Na czas nieobecności domowników warto zostawić psu zabawki, gryzaki, smakołyki.

Jeśli chcesz wykąpać psa – odczekaj kilka dni od adopcji, niech przeprowadzka nie kojarzy mu się z nieprzyjemną kąpielą.

Pamiętaj o regularnych spacerach. Nawet największy ogród jest traktowany przez psa jako przedłużenie domu i szybko mu się nudzi. Spacer to nowe sytuacje, zapachy, ludzie, psy – bardzo ważny punkt dnia każdego psa. Powinien trwać przynajmniej pół godziny. Zapewniaj swojemu psu kontakt z innymi przedstawicielami jego gatunku, najpierw najlepiej ze spokojnymi. Psy ze schroniska na początku bywają bardzo aktywne, muszą „wybiegać boks”. Dobrym pomysłem jest zabieranie psa na wybieg – ale z tym odczekaj miesiąc od adopcji.

Od początku obserwuj zachowanie psa, zwłaszcza na spacerach. Co mu się podoba? Czego się boi? Unikaj sytuacji stresujących go; daj mu poczucie bezpieczeństwa. Koryguj jego zachowania, które Ci nie opowiadają (np. ciągnięcie na smyczy). Przez pierwszy miesiąc nie spuszczaj psa ze smyczy – ucieknie i go nie przywołasz.

Zadbaj o odpowiednią dietę swojego psa. Pamiętaj, że pieniądze wydane na karmę to pieniądze zaoszczędzone na leczeniu. Karm psa o tej samej godzinie (ułatwi to zachowanie czystości w domu).

Pod żadnym pozorem nie bij psa, nie krzycz na niego i nie wołaj po imieniu, jeśli korygujesz jego zachowanie. Twój spokój i opanowanie zapewnią poczucie bezpieczeństwa psu bojaźliwemu, a temu o silnym charakterze pozwolą zaakceptować Twoje przewodnictwo.

Nie każdy pies ze schroniska rozumie kwestię załatwiania się na zewnątrz. Jeśli ten problem dotyczy Twojego psa, musisz mu poświęcić trochę czasu. Pamiętaj o regularnych porach karmienia, zabieraniu pozostawionego przez psa jedzenia po 30 – 40 minutach, niedokarmianiu psa poza porami karmienia i regularnych spacerach – częstszych nawet niż trzy razy dziennie. Obserwuj swojego psa, sygnały, które poprzedzają załatwienie się.

Jeśli pies będzie sprawiał problemy, skontaktuj się z nami – spróbujemy pomóc – albo z behawiorystą.

Znalazłem zwierzę – co robić?

Upewnij się, że jest to zwierzę bezdomne. Popytaj okolicznych mieszkańców czy sprzedawców, czy nie kojarzą zwierzęcia i jego właściciela. Niektóre koty są wychodzące (często mają obróżki) – wracają same do domów. Zdrowe koty wolno żyjące też nie powinny trafiać do schroniska.
Jeśli się da – sprawdź, czy zwierzę nie ma przy obroży adresatki z numerem telefonu właściciela.
Jeśli uznasz, że zwierzę jest bezdomne, możesz:
– sam przywieźć je do schroniska;
– zadzwonić do Straży Miejskiej (986), która przyjedzie i sprawdzi, czy jest zaczipowane i skontaktuje się albo z właścicielem (jeśli ma czipa), albo ze schroniskiem (jeśli czipa nie ma);
– przygarnąć psa czy kota do czasu odnalezienia jego właściciela. Pamiętaj – jeśli zdecydujesz się na przygarnięcie znalezionego zwierzęcia, Twoim obowiązkiem jest dołożenie wszelkich starań, by odnaleźć właściciela! Zadzwoń do schroniska i podaj opis psa czy kota oraz swój numer kontaktowy. Możesz także umieścić ogłoszenie w grupie Zaginione/znalezione zwierzęta Poznań i okolice na Facebooku i na portalach ogłoszeniowych – są one bardzo skuteczne i często właśnie tam właściciele najpierw szukają swojej zguby.
Uwaga: niektórzy decydują się przygarnąć psa czy kota, po czym po kilku tygodniach lub miesiącach z niego rezygnują i przyprowadzają do schroniska. To bardzo nieodpowiedzialne działanie – pamiętaj, że w momencie przygarnięcia zwierzaka stajesz się jego opiekunem. Zastanów się więc, czy jeśli nie uda się odnaleźć właściciela, będziesz mógł zatrzymać zwierzę? Koniecznie poinformuj o sytuacji odpowiednie schronisko – jeśli tego nie zrobisz, za kilka tygodni jego pracownicy nie będą wiedzieli, że to czyjaś zguba, a pomyślą, że chcesz pozbyć się swojego pupila.
Stwórz papierowe ogłoszenie o znalezieniu zwierzęcia (najlepiej z kolorowym zdjęciem). Porozwieszaj je w okolicy, warto je zostawić u lokalnych weterynarzy – osoby, które tam chodzą mogą rozpoznać zwierzę i zawiadomić właściciela.
Dołącz do grupy Zaginione/znalezione zwierzęta Poznań i okolice na Facebooku i dodaj tam swoje ogłoszenie.
Ogłoszenie o znalezionym zwierzęciu możesz również przesłać do schroniska (biuro@schronisko.com), umieścimy je na naszej stronie internetowej.
Rozmawiaj z sąsiadami, właścicielami okolicznych sklepów – może wiedzą, czy ktoś szuka zwierzęcia?
Gdy się już odnajdzie właściciel, zdejmij porozwieszane ogłoszenia i zaktualizuj swój wpis w grupie Zaginione/znalezione zwierzęta (wystarczy edytować posta i dodać informację, że nieaktualne – nikt już nie będzie tego udostępniać dalej). Poinformuj też schronisko.

Zgubiłem zwierzę – co robić?

Zadzwoń do schroniska (tel. 61 868 10 86), podaj dokładny opis zwierzęcia (zwłaszcza jego charakterystyczne cechy), rejon, w którym zginęło i swój numer telefonu. Zrób to, nawet jeśli zwierzę ma czipa – czasem właściciele zmieniają numery telefonów i nie przerejestrowują ich w bazie Safe Animal. Zwierzak trafia do schroniska, ale jego pracownicy nie mają możliwości kontaktu z właścicielem, gdyż podany numer jest nieaktualny. Właściciel natomiast oczekuje kontaktu ze strony schroniska, więc sam także nie dzwoni.
Jeśli masz zdjęcie zwierzęcia – prześlij je na biuro@schronisko.com
Stwórz ogłoszenie o zaginięciu zwierzęcia (najlepiej z kolorowym zdjęciem). Porozwieszaj je w okolicy, warto je zostawić u lokalnych weterynarzy – wiele osób, które znalazły zwierzęta, przyprowadza je do weterynarza.
Dołącz do grupy Zaginione/znalezione zwierzęta Poznań i okolice na Facebooku i dodaj tam swoje ogłoszenie.
Ogłoszenie o zaginięciu zwierzęcia możesz również przesłać do schroniska (biuro@schronisko.com), umieścimy je na naszej stronie internetowej.
Rozmawiaj z sąsiadami, właścicielami okolicznych sklepów – może ktoś z nich widział Twojego zwierzaka?
Nie trać nadziei. Zwierzęta wracają czasem po dłuższym czasie.
Gdy zwierzę się już znajdzie, zdejmij porozwieszane ogłoszenia i zaktualizuj swój wpis w grupie Zaginione/znalezione (wystarczy edytować posta i dodać informację, że się odnalazło – nikt już nie będzie tego udostępniać). Poinformuj też schronisko.

Znalazłem ranne zwierzę – co robić?

Jeśli znajdziesz ranne zwierzę, skontaktuj się ze Strażą Miejską (tel. 986) – sprawa zostanie najpewniej przekazana do funkcjonariuszy z Ekopatrolu, którzy przewiozą je do schroniska lub do kliniki weterynaryjnej, mającej umowę z Miastem.

Jeśli nie jesteś w stanie skontaktować się ze Strażą Miejską, zadzwoń do Schroniska (tel. 61-868-10-86 / 87). Pracownik po przeprowadzeniu krótkiego wywiadu na temat sytuacji i stanu zwierzęcia poinformuje Cię o dalszych działaniach.

W nagłych, wyjątkowych przypadkach, gdy nie możesz dodzwonić się do Ekopatrolu ani do Schroniska, a stan zwierzęcia jest bardzo poważny, powiadom o sytuacji Policję. Możesz również podjąć samodzielną próbę dostarczenia zwierzęcia do Schroniska lub do kliniki
weterynaryjnej przy ul Mieszka I 18 (w godzinach wieczornych i nocnych).

Pamiętaj, aby zachować ostrożność podczas próby przenoszenia i transportu. W przypadku rannego kota znajdź sztywny, najlepiej zamykany pojemnik. Może to być zwykły karton, w którym wykonasz kilka otworów. Ranne zwierzę z pewnością jest obolałe i zestresowane. Może w takiej sytuacji zareagować agresywnie lub próbować uciec. Aby móc skutecznie nieść pomoc, musisz przede wszystkim zadbać o własne bezpieczeństwo!

*Jeśli widzisz jakiekolwiek zwierzę leżące przy drodze lub jezdni, zatrzymaj się i sprawdź, czy zwierzę żyje oraz udziel mu niezbędnej pomocy. Przypominamy, że nieudzielenie pomocy zwierzęciu jest przestępstwem.

Jeśli stwierdzisz, że zwierzę żyje (jest nieprzytomne lub przytomne), ma problem z poruszaniem się, to jest wielce prawdopodobne, że uległo wypadkowi.